Rembrandtverering voor de oorlog
De Duitser wil zijn eigen gang gaan en niemand doet dat meer dan Rembrandt en in die zin moet hij de meest Duitse van alle Duitse kunstenaars genoemd worden.
Rembrandt als opvoeder
Rembrandt is ook al voor de Tweede Wereldoorlog een nationaal symbool in Nederland. Vooral in de negentiende eeuw wordt hij vereerd. Hij zou typisch Nederlands zijn, met zijn protestants-christelijke geloof en zijn vrijheidszin. Ook in Duitsland wordt Rembrandt al voor de oorlog vereerd. Veel van zijn schilderijen komen in de achttiende en negentiende eeuw in Duitse kunstcollecties terecht. In 1890 verschijnt het boek ‘Rembrandt als Erzieher’ (‘Rembrandt als opvoeder’), waarin Julius Langbehn Rembrandt ten voorbeeld stelt aan alle Duitsers. Rembrandt zou de verpersoonlijking zijn van de Germaanse geest: “De Duitser wil zijn eigen gang gaan en niemand doet dat meer dan Rembrandt.” Het boek wordt ongekend populair. Het wordt zeventig keer herdrukt en krijgt een cultstatus onder de nazi’s.
In nazi kunstcollecties
Er zijn ook Duitse kunsthistorici die Rembrandts band met het Jodendom benadrukken. Rembrandt woonde in de Jodenbuurt en schilderde veel Joodse taferelen. Sommige nazi’s vinden dat Rembrandt daarom nooit een grote Germaanse kunstenaar kan zijn. De hoogste nationaal-socialistische leiders, Hitler en Göring, negeren dit. Zij bewonderen Rembrandt en verzamelen zijn werk voor hun privé-collecties en het op te richten Führermusem.
Dit is iets unieks, deze heroïsche, krijgshaftige uitdrukking. Helemaal een soldaat. Dit bewijst dat Rembrandt een echte Ariër en Germaan was.
