Oranje
Door de oorlog is het contact met Nederland verbroken. Het contact met de Nederlandse regering, nu in Londen, en met de Koninklijke familie wordt juist hechter dan voorheen. Ministers komen langs op hun reizen van Londen naar Washington.
Juliana, maar vooral ook Wilhelmina waren in die tijd goden voor ons. Je moet niet vergeten dat Wilhelmina’s opa de slaven in Suriname heeft vrijgemaakt. Wij zijn van de generatie dat Holland alles voor ons was.
Oranjes op bezoek
In oktober 1942 brengt Prins Bernhard, als eerste lid van het Koninklijk Huis in honderd jaar, een bezoek aan Curaçao, Aruba en Suriname. In november 1943 volgt Prinses Juliana die ook Bonaire en Sint Maarten bezoekt. Juliana en Bernhard worden uitbundig ontvangen.
Jaarlijks zijn er allerlei feesten en parades om Koninginnedag te vieren. Vooral de creoolse bevolking is heel oranjegezind. Zij zien koning Willem III als degene die een eind heeft gemaakt aan de slavernij.
‘Niet zonder ontroering heb ik na ruim twee jaren op vreemde bodem vertoefd te hebben, weer Nederlandse grond betreden.’
Prins Bernhard tijdens zijn bezoek aan Suriname
De komst van Prins Bernhard is wel aangekondigd, maar hij arriveert eerder met zijn vliegtuigje in Curaçao dan verwacht. Gouverneur Kasteel wordt gewaarschuwd en haast zich naar vliegveld Hato. Daar stapt de prins nogmaals, maar nu met alle ceremoniële aandacht, uit zijn vliegtuig.
Op 24 oktober maakt de prins een kort uitstapje naar Aruba, daar bezoekt hij de olieraffinaderij. Van Curaçao vliegt hij door naar Suriname waar hij verblijft. Met gouverneur Kielstra maakt hij een rondrit door Paramaribo en brengt een bezoek aan de bauxietmijnen.
‘Na de aubade had een parade plaats van de op Bonaire gestationeerde troepen. Hierna was een receptie in de passangrahanen (het gemeentehuis van Bonaire, red.) deze duurde tamelijk lang, want iedereen op Bonaire wilde de Prinses een hand geven.’
Frater Martinus
Prinses Juliana maakt een rondvlucht boven Sint Eustatius en Saba. Ze vliegt ongeveer 10 minuten boven deze eilanden. Schoolkinderen vormen op dat moment een grote V van Victorie en de O van Oranje.
De tocht van ‘t vliegveld Hato naar de stad was een ware triomftocht. De wegen waren vol mensen. Iedereen juichte en jubelde.
