Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga naar de hoofdinhoud Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar zoeken

In Nederland

‘Ik was sergeant in het Franse leger in Marokko. Ik had de leiding over 34 soldaten. Bij het uitbreken van de oorlog vertrok ik met mijn eenheid naar Frankrijk. We moesten de Duitse troepen tegenhouden. In mei 1940 kwamen we terecht in Zeeland.
Bij de strijd in Kapelle stierven twaalf van mijn soldaten. Acht soldaten werden gevangen genomen. Veertien hebben het overleefd. We zijn gevlucht langs de Westerschelde. In ons ondergoed zijn we de rivier overgezwommen. Een Nederlandse boer gaf ons droge kleren. Via Frankrijk zijn we in 1941 naar Marokko teruggekeerd.’
Moughit Ben Daoud

Franse leger naar Zeeland in mei 1940

De Marokkaanse 'tirailleurs' (soldaten te voet) en 'spahis' (soldaten te paard) helpen bij de verdediging van Frankrijk, België en Nederland. Als de Duitsers op 10 mei 1940 Nederland binnenvallen, komt het Franse leger meteen in actie.

Strijd in Zeeland gaat door

Het lichtbewapende Nederlandse leger kan niet op tegen de Duitse tanks en vliegtuigen. Na vijf dagen geeft Nederland zich over. Alleen in Zeeland gaat de strijd nog een paar dagen door. Duizenden soldaten van het Franse leger, onder wie ook Marokkanen, worden via Zeeuws-Vlaanderen per schip naar Walcheren en Zuid-Beveland overgevaren.

Franse soldaten in Zeeland, mei 1940.
Franse soldaten in Zeeland, mei 1940.
Franse en Marokkaanse graven in Kapelle.
Franse en Marokkaanse graven in Kapelle.

Doden en gevangenen

Er wordt hevig gevochten op Zuid-Beveland en vooral in Kapelle. Er vallen ook Marokkaans-Franse doden, vooral tijdens de chaotisch verlopen evacuatie van Engelse en Franse troepen vanuit Duinkerke. Sommige lichamen spoelen aan in Zeeland en worden er door de plaatselijke bevolking begraven.

Naar kampen in Duitsland

Andere Marokkaanse soldaten van het Franse leger worden in Zeeland door de Duitsers gevangengenomen. Ze worden met goederentreinen en schepen naar kampen in Duitsland gebracht. Na Nederland worden ook België en Frankrijk door Duitsland verslagen.

Krijgsgevangen met de trein naar Duitsland.
Franse en Marokkaanse krijgsgevangenen in goederentreinen op weg naar kampen in Duitsland, mei 1940.
Als de treinen stilstonden hadden de Franse en Marokkaanse krijgsgevangenen  vaak contact met de bevolking, van wie ze eten en drinken kregen. (foto: Vredeseducatie)
Als de treinen stilstonden hadden de Franse en Marokkaanse krijgsgevangenen vaak contact met de bevolking, van wie ze eten en drinken kregen. (foto: Vredeseducatie)

Eten en drinken

‘In mei 1940 kwamen in Venlo regelmatig treinen aan met Franse krijgsgevangenen. Ze zaten in veewagens met een kleine ruimte voor lucht en licht. Ik zag het als tienjarig meisje. Ik weet nog dat het bloedheet was en dat de soldaten riepen ‘manger’ [eten], en ‘d’eau’ [water]. Ik verstond dat niet.
Ook gooiden de gevangenen brieven en kaarten uit de trein. Er waren ook soldaten bij met een rode fez op. Later zei mijn vader: de mannen met de rode fez zijn Marokkanen.’
Leny van der Wouw

Meer artikelen uit dit dossier

Er is veel meer te vertellen over dit onderwerp. Lees snel verder op onderstaande pagina's.