Introductie: Marokkanen in WO2
Marokko is eeuwenlang een onafhankelijk land met aan het hoofd een sultan. In 1912 verandert dat. In het zuiden krijgt Frankrijk de macht, en in het noorden en in de Sahara-woestijn Spanje.
De Fransen erkennen dat de sultan belangrijk is, maar trekken zich weinig van hem aan. Ze willen Marokko moderniseren en nemen grond af van veel boeren. De boeren verzetten zich. De Fransen slaan hard terug. Er vallen veel doden. Uit armoede melden veel boeren zich aan bij het Franse leger.
In 1939 breekt in Europa de Tweede Wereldoorlog uit: Duitsland valt Polen binnen. Daarom verklaart Frankrijk de oorlog aan nazi-Duitsland.
Sultan Mohammed V zegt meteen dat hij Frankrijk zal steunen. Hij laat een oproep verspreiden in alle moskeeën van het land, waarin hij zijn volk vraagt offers te brengen voor Frankrijk.
Onze plicht
"Vandaag neemt Frankrijk de wapens op voor de verdediging van zijn grondgebied. Het is volstrekt onze absolute plicht de regering van Frankrijk onze erkentelijkheid te bewijzen voor alles wat zij voor ons heeft gedaan. Wij zullen Frankrijk en zijn bondgenoten onze hulpbronnen ter beschikking stellen en voor het brengen van geen enkel offer terugdeinzen"
Sultan Mohammed V
Hoop op Onafhankelijkheid
De sultan hoopt dat zijn steun na de oorlog zal worden beloond met de onafhankelijkheid van Marokko. Tienduizenden Marokkanen melden zich aan bij het Franse leger. Ze vormen aparte legeronderdelen: de 'tirailleurs' (soldaten te voet), de 'spahis' (soldaten te paard) en de 'goums'. Dat zijn Marokkanen die speciaal worden getraind om te vechten in berggebieden. Het woord goum is afgeleid van het Arabische woord qum, dat groep betekent.
'Keuze'
"Als kind maakte ik mee hoe mijn dorp door de Fransen werd ingenomen. De soldaten kwamen van alle kanten. Ze bombardeerden het dorp. Er vielen veel doden. Ze namen al ons vee mee en verdwenen. Waarom meldde ik mij aan voor de goums? Simpelweg omdat mijn vader gedood was door de Fransen. Ik bleef als wees achter en had geen andere keuze dan goumier te worden."
Said ou Hamou
